امام خمینی: پرونده تفکر متحجرین باز است

شفاف: شاید اگر منشور روحانیت امام (ره) و سخنان بی پرده بنیانگذار فقید انقلاب نبود، سخن از جریان های متحجر به راحتی ممکن نمی شد. جریاناتی که به فرموده امام (ره) با نقاب عوامفریبانه به میدان می آیند و در نهایت اگر بتوانند موفق شوند چیزی برای انقلاب باقی نمی گذارند.

 

اهمیت حضور متحجران و جریان تحجر در میان صفوف حتی انقلابیون تا آنجاست که سید احمد خمینی هنر واقعی امام را – نه حتی سرنگونی شاه بلکه- مبارزه فراگیر و در طول دهه های متوالی با این جریان می داند. 

 

تاکیدهای مداوم آن پیر و مراد انقلاب بر لزوم مبارزه با این جریان نشان از وجود خطری بس بزرگ از سوی این جریان برای انقلاب است؛ جریانی که اگرچه ناچیز ولی در نقاب های عوامفریبانه و متهم کردن تمام جریان های اصیل انقلاب به عناوین و القاب نادرست، می کوشد خود را صاحب اصلی گفتمان انقلاب و امام و رهبری نشان دهد. 

 

در پیش گرفتن بداخلاقی های سیاسی، مقدس نمایی و مخالفت با استفاده از علم در مدیریت جامعه به بهانه مخالفت اسلام، نگاه قیم مآبانه داشتن به رای مردم و تعیین تکلیف کردن برای آنها مهمترین شاخصه های این جریان است. 

 

بازخوانی آنچه امام(ره) درباره پیشینه و عقبه فکری این جریان می فرمود شاید بهترین «توصیف» برای آنها و آسان ترین راه برای شناخت آنها باشد. 

 

رهبر فقید انقلاب درباره خطر این جریان صراحتا فرموده اند:«خطر اینها از سکولارها بیشتر است ؛ انتخابات باید مردم پسند باشد نه خان پسند»

 

ایشان در منشور مشهور روحانیت – که به فرموده رهبر عزیز انقلاب "فيوضات معنوي پروردگار بر قلب امام و بر مردم" است- فرموده اند: « در شروع مبارزات اسلامی اگر می‏ خواستی بگویی شاه خائن است ، بلافاصله جواب می شنیدی که شاه شیعه است!

 

 عده ‏ای مقدس نمای واپسگرا همه چیز را حرام می‏ دانستند و هیچ‏ کس قدرت این را نداشت که در مقابل آنها قد علم کند. خون دلی که پدر پیرتان از این دسته ی متحجر خورده است هرگز از فشارها و سختی های دیگران نخورده است. وقتی شعار جدایی دین از سیاست جا افتاد و فقاهت در منطق نا آگاهان غرق شدن در احکام فردی و عبادی شد و قهراً فقیه هم مجاز نبود که از این دایره و حصار بیرون رود و در سیاست [و] حکومت دخالت نماید ، حماقت روحانی در معاشرت با مردم فضیلت شد. به زعم بعض افراد ، روحانیت زمانی قابل احترام و تکریم بود که حماقت از سراپای وجودش ببارد و الاّ عالم سیّاس و روحانی کاردان و زیرک ، کاسه ‏ای زیر نیم کاسه داشت.

 

 

و این از مسائل رایج حوزه‏ ها بود که هر کس کج راه می‏ رفت متدین تر بود. یاد گرفتن زبان خارجی ، کفر و فلسفه و عرفان ، گناه و شرک به شمار می‏ رفت. در مدرسه ی فیضیه فرزند خردسالم ، مرحوم مصطفی از کوزه ‏ای آب نوشید ، کوزه را آب کشیدند ، چرا که من فلسفه می‏ گفتم. تردیدی ندارم اگر همین روند ادامه می‏ یافت ، وضع روحانیت و حوزه‏ ها ، وضع کلیساهای قرون وسطی می‏شد که خداوند بر مسلمین و روحانیت منت نهاد و کیان و مجد واقعی حوزه ‏ها را حفظ نمود.

 

ایشان اضافه می کنند: «در ١۵  خرداد ۴٢ مقابله با گلوله تفنگ و مسلسل شاه نبود که اگر تنها این بود، مقابله را آسان مى نمود، بلکه علاوه بر آن از داخل جبهه خودى گلوله حیله و مقدس مآبى و تحجر بود، گلوله زخم زبان و نفاق و دورویى بود که هزار بار بیشتر از باروت و سرب، جگر و جان را مى سوخت و مى درید.... آنقدر که اسلام از این مقدسین روحانى نما ضربه خورده است از هیچ قشر دیگر نخورده است و نمونه بارز آن مظلومیت و غربت امیرالمومنین (ع) است که در تاریخ روشن است.

 

بگذارم و بگذرم و ذائقه ها را بیش از این تلخ نکنم، ولی طلاب جوان باید بدانند که پرونده تفکر این گروه هم چنان باز است و شیوه مقدس مآبی و دین فروشی عوض شده است. شکست خوردگان دیروز سیاست بازان امروز شده اند

 

سید احمد خمینی فرزند فقید امام در بخشی از نامه مشهور خود که بیشتر به رنج نامه و بیان خون دل هایی که جریانات متحجر به کام امام کردند می گذرد، می نویسد: « آنها که به خود اجازه ورود به سیاست را نمی دادند، پشتیبان کسانی شده اند که تا براندازی نظام و کودتا جلو رفته بودند. دسته ای دیگر از روحانی نمایانی که قبل از انقلاب دین را از سیاست جدا می دانستند و سر به آستانه دربار می سائیدند، یک مرتبه متدین شده و به روحانیون عزیز و شریفی که برای اسلام آن همه زجر و آوارگی و تبعید کشیدند تهمت وهابیت و بدتر از وهابیت زدند.

 

دیروز مقدس نماهای بی شعور می گفتند دین از سیاست جدا است، مبارزه با شاه حرام است، امروز می گویند مسئولین نظام کمونیست شده اند!... دیروز «حجتیه ای»ها مبارزه را حرام کرده بودند و در بحبوحه مبارزات تمام تلاش خود را نمودند تا اعتصاب چراغانی نیمه شعبان را به نفع شاه بشکنند، امروز انقلابی تر از انقلابیون شده اند!

 

ولایتی های دیروز که در سکوت و تحجر خود آبروی اسلام و مسلمین را ریخته اند و در عمل پشت پیامبر و اهل بیت عصمت و طهارت را شکسته اند و عنوان ولایت برایشان جز تکسب و تعیش نبوده است، امروز خود را بانی و وارث ولایت نموده و حسرت ولایت دوران شاه را می خورند! راستی اتهام آمریکایی و روسی و التقاطی، اتهام حلال کردن حرام ها و حرام کردن حلال ها، اتهام کشتن زنان آبستن و حلیت قمار و موسیقی از چه کسانی صادر می شود؟ از آدمهای لامذهب یا مقدس نماهای متحجر و بی شعور»

 

فرزند امام همچنین آنجا که سخن از هنر واقعی امام به میان می آید، می گوید: «هنر امام در چه بود ؟ بعضی ها فکر می کنند که امام یک فقیه و مرجع بود . پس باید هنر امام را در فقه و اصول ایشان جستجو کرد ، بعضی دیگر هم حضرت ایشان را عارف و فیلسوف می دانند و اعتقاد دارند که هنر امام را باید در عرفان و فلسفه امام یافت ، عده ای دیگر شعر امام را هنر امام می دانند . 

 

ولی آیا هنر امام اینهاست ؟ یا هنر امام مبارزه آشتی ناپذیر علیه مجموعه دنیای استکبار است ؟ آیا هنر امام برپایی جمهوری اسلامی است یا چیز دیگری است ؟ به نظر من هنر امام به تنهایی هیچ کدام از اینها نیست . ما فقیه و فیلسوف و عارف بسیاری داشته ایم ، اما اینها هیچ کدام امام نبوده اند . هنر امام تنها در مبارزه با آمریکا نیست ، برای اینکه سیاسیون بسیاری در داخل و خارج با آمریکا جنگیدند اما آنها هم امام نیستند . من معتقدم آنچه که امام را امام کرده است و باعث اوجگیری نهضت تاریخی و اسلامی امام شد مبارزه پیگیر حضرت ایشان با متحجرین و مقدس مآبان و واپسگرایان احمق بوده است .

 

متحجرین در همه زمینه ها و حتی در زمینه هنر از ابتدا تا انتهای نهضت امام خمینی –ره- در برابر نظام اعتقادی ایشان یعنی اسلام ناب محمدی –ص- ایستاده اند ، اما امام بحمدالله در مقابل آنها ایستاده اند و آنان را شکست داد و نهضت را به نتیجه رساند .

 

وی تاکید می کند: «امام از فقه ، عرفان ، کلام ، فلسفه ، شعر و هنر استفاده کرد ، اما همه اینها مقدمه ای بود برای رهایی مردم مظلوم از قید و بندهایی که مقدس مآبها به دست و پای آنها بسته بودند و به دنبال سرکوب متحجرین ، بسیج پابرهنگان ، مغضوب ظالمان و مستکبران برای مبارزه با شاه و بعد آمریکا شکل گرفت و این خود نشات گرفته از مکتب واقعی حضرت رسول –ص- یعنی اسلام ناب محمدی می باشد.»